Marion van Hees is het Mirakel van Amersfoort. Zij bestuurt al ruim 4 jaar als voorzitter de Katholieke Bond van Ouderen. Deze bond heeft ruim 800 leden. Het KBO wil ook het katholieke geluid blijven en laten horen in onze stad. Echter begint voor haar de noodklok nu wel te luiden, omdat zij in het komend jaar gaat stoppen als voorzitster van deze bond. Thuis aan haar tafel spraken we haar en kijken terug en ook vooruit.
Rondzwerven in ons land
Op de vraag wie Marion is moest zij eerst even lachen en al gauw vertelt zij: Ik ben een vrouw die al 16 jaar hier in Amersfoort woont en ook gestudeerd heeft aan de opleiding Middeloo. Dit was in 1960. Hierna ben ik getrouwd en heb kinderen gekregen. Hierna ben ik toen gaan ‘zwerven’ naar diverse woonplaatsen van ons land. Nu woont zij weer in Hoogland, in het bijzijn van haar kinderen.
“Als voorzitster voelde zij zich een spin in het web”
Al gauw ging de ontmoeting over in het voortbestaan van de KBO. In de vier voorbije jaren als voorzitster voelde zij zich een spin in het web, want alles komt op een bepaald moment samen en dat is het besturen en voorzitter zijn. Het voorzitter zijn van deze afdeling is niet moeilijk. Het is interessant, want je hoort veel en je krijgt veel informatie. “Het is alleen moeilijk om mensen in beweging te krijgen!” Wat betreft haar laatste opmerking, vertelt zij dat mensen zeggen het te druk hebben. Bij jongere mensen kan zij zich dat wel indenken, omdat zij veel bezig zijn voor hun werk, enz. Maar als je tegen de leeftijd van 70 jaar aanloopt en gestopt ben met werken, dan zou je best wel iets kunnen doen voor een vereniging.
“Eindverantwoordelijkheid dragen wil ik niet meer”
Hierna keken we samen even terug naar haar bestuurstijd en vragen haar hoe zij daarop terug kijkt. “Ik vind het een moeilijke beslissing dat ik aangegeven heb dat ik stop als voorzitter. Ik heb ook gezegd: Ik ga echt weg. Ik wil geen voorzitter meer zijn. Maar ik wil nog wel dingen doen voor het KBO en dat blijf ik ook wel doen. Het is ook leuk om het te doen. Maar voorzitter zijn en eindverantwoordelijkheid dragen wil ik niet meer. “ Nu zij gaat stoppen komen we op de vraag of er leden benaderd zijn die deze eindverantwoordelijkheid willen dragen. Zij zelf heeft zo’n 5 mensen benaderd en hun reacties waren veelal: “Dat kan ik niet! Het is veel te veel verantwoordelijkheid. ” Zij kwam na deze reacties tot de conclusie dat het een beetje ophoudt en had zij ook geen argumenten meer. “Voorzitter zijn is enorm leuk! Je leert veel en je leert ook mensen kennen.” Maar bovenal het genoemde is het enorm mooi en fijn dat je de KBO ook overal mag vertegenwoordigen in steden en overlegfuncties. “Dit komt er allemaal wel bij, maar het is enorm interessant!” volgens Marion.
Het bestuur van de KBO komt 1x per maand bij elkaar en je overlegd met elkaar dan zo’n 2 uur. Daarnaast onderhouden we ook diverse contacten in onze stad, zoals welzijnsorganisaties en de Alliantie. Dit komt zo 2 à 3 per maand voor.
De kerkklokken mogen nu geluid worden
Het moge duidelijk zijn, naast een mooi glossy Magazine blad dat regelmatig te zien is in onze kerken, luidt zij letterlijk de noodklok voor een nieuwe voorzitter, want de KBO vereniging kan niet blijven bestaan zonder een bestuur. Het belang daarvan vertelt zij in de gemaakte reportage en zij laat ook zien dat het vuur brandend moet blijven.
De noodklok luiden voor een nieuwe voorzitter KBO-PCOB
Recente reacties