Volle en mooi versierde kerk met Kerstmis. De mensen zitten al dicht op elkaar, maar gelukkig zijn in rij 8 nog net een paar plaatsen vrij. Samen of met het hele gezin naar de nachtmis. Maar helaas ook dit jaar geen vieringen op Kerstavond!
Wie had kunnen bedenken dat de situatie van vorig jaar zich dit jaar zou herhalen?
Het feest van Kerstmis is hetzelfde. We vieren toch weer de geboorte van het Kerstkind. Maar waarom voelt het dan zo anders?
Missen we de traditie van volle kerken? De verbondenheid die daardoor met elkaar ontstaat? Of het vertrouwen dat alles weer goed komt?
Waarschijnlijk een mix van vele aspecten, die je in deze tijd zo bezighouden. Iets wat niet kan, wil je juist graag. De rust, die met
Kerstmis over je kon neerdalen, lijkt nu te zijn verdwenen.
Verlangen is dan het woord wat boven komt drijven. Verlangen
naar het “oude” of “nieuwe” normaal. Elkaar weer gewoon kunnen ontmoeten, geen 1,5 meter afstand, geen beperkingen voor het aantal mensen thuis of in de kerk. Vertrouwen in de toekomst. Is dat niet wat Kerstmis wil oproepen?
Openstaan om het Kind te ontvangen. Ergens las ik: ‘Het mooie is: dat als je iets ontvangt, dan geef je ook iets. Het doet de ander goed als hij iets geven kan. Iets voor iemand doen, geeft zin aan het bestaan.’
Met die gedachten wensen wij u een Zalig Kerstfeest en een goed en gezond Nieuwjaar toe.
Locatieraad en Pastoraatsgroep
Recente reacties