‘Waarom druk maken om onnozele dingen?’
Pastoor Joachim Skiba heeft in het najaar een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella gemaakt. Een voettocht naar de plek waar de apostel Jacobus is begraven en wordt vereerd. Met de Sint-Jakobsschelp als wegwijzer ging de pastoor vanaf Maastricht via Luik, Reims, Vézelay en Nevers naar dit Spaanse pelgrimsoord. Half november keerde de pastoor terug in zijn vertrouwde pastorie in Baarn.
‘Camino betekent letterlijk ‘de weg’, maar voor veel pelgrims wordt het ervaren als de geestelijke weg naar binnen en zoektocht naar jezelf, wat jij in je leven belangrijk vindt, waarvoor je wilt staan en doen’, vertelt pastoor Skiba. ‘De gedachte om de camino te gaan lopen, zat lang in mijn hoofd. Het eerste voornemen maakte ik, toen ik tien jaar geleden een jakobsschelp kreeg van een parochiane en daarna ook de verhalen hoorde van andere mensen die er geweest waren. Nu we nog drie priesters hadden was dat de kans om deze lange wandeltocht te maken.’ De pastoor kreeg toestemming op een sabattical te nemen en na vele boswandelingen om te oefenen begon hij aan zijn camino.
Smartphone als zegen
‘Tijdens de tocht had ik en route en in de herbergen warme contacten met medepelgrims. Een taalbarrière was er bijna nooit, want met Duits of Engels kwom je een heel eind. Regelmatig waren het korte gesprekken en vaak verdween dit contact, maar kilometers verder ontmoette ik een aantal van deze pelgrims weer. De meesten in Santiago de Compostella, waar ik een aantal dagen verbleef.’ Tijdens de camino heeft de pastoor veel kerken bezocht en regelmatig geconcelebreerd in de eucharistieviering. ‘Als er geen mogelijkheid was om op zondag de Mis bij te wonen dan volgde ik op mijn smartphone de viering van onze parochie. Zo kon ik, ondanks meer dan duizend kilometers afstand, wonderlijk genoeg met mijn eigen parochianen verbonden zijn op de dag des Heren. Op zo’n moment ervaar je de smartphone als een prachtige zegen.’
Saint-Jacques
Zijn er tijdens de camino, een zoektocht naar jezelf, dierbare heiligen die meelopen? ‘Moeder Maria is natuurlijk vanzelfsprekend, maar ik heb onderweg een bijzondere band gekregen met de heilige Jakobus van Compostella. Ik had veel steun aan hem, als ik iets niet kon vinden of bang was dat ik ergens te laat aan zou komen, zodat ik geen onderdak zou krijgen. Saint-Jacques (zei men in alle talen) zorgt voor alles en dat is ook dé camino-uitspraak.’
De aankomst in Santiago de Compostella gaf meer emotie dan pastoor Skiba gedacht had. ‘Ik voelde enigszins opluchting, maar vooral blijdschap dat ik deze bijzondere plek bereikt had. Maar ook dat ik nog tijd had om naar kaap Finesterre en Muxia te lopen. In de kathedraal heb ik het bewierookmoment met de botafumerio mee mogen maken. De botafumerio (letterlijk in Galicisch ‘rookverspreider’) is een van de bekendste symbolen van de kathedraal van Santiago de Compostela. Drie medecelebranten en ikzelf werden door de hoofd-celebrant uitgenodigd om het wierookvat te vullen. Dat was een bijzonder moment.’
Knipoog van God
‘In Muxia aan de Atlantische kust heb ik nog een bijzonder moment mee mogen maken. Daar wilde ik een steen, die ik de hele weg van huis had meegedragen, in de oceaan gooien’, vertelt Pastoor Joachim. ‘De steen staat symbool voor je zorgen, ongemakken, moeilijkheden en gebreken die je achter je wil laten. Een tijd lang keek ik naar de aankomende golven tussen een rotspartij. Achter die rotspartij wilde ik mijn steen werpen, in de volle zee. Maar de steen viel net voor de rotsen in ondiep water. Ik was behoorlijk teleurgesteld: de steen kwam voor mijn gevoel niet echt in zee terecht. Maar er was niets meer aan te doen. Ik maakte tot slot een foto van een golf en zag in mijn lens hoe uitzonderlijk groot deze was. Deze merkwaardige golf kwam opeens op mij af, alsof God tegen me zou willen zeggen: Joachim, waarom maak je je druk om onnozele dingen? Ik laat je zien dat zelfs waar je nu staat nog wel de zee is. En opeens stond ik tot aan mijn knieën in het zeewater en werd besprenkeld door het geklots van de zee tegen de rots achter mij! Het voelde als een doop tot een nieuw leven en toverde een brede glimlach op mijn gezicht. Ik bewaar het in mijn hart als een knipoog van God.’
Pastoor Skiba keerde met de trein vanuit Santiago weer huiswaarts. ‘Onderweg kon ik door de lange reis de film in alle rust terugdraaien. Dat gaf de ruimte om weer langzaam te wennen aan het gewone leven en om alles een beetje te laten bezinken.’
Drukte op pelgrimsroute
Pastoor Skiba bevond zich in goed gezelschap. Nier eerder liepen er zoveel mensen de pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostella als in 2022. In totaal ontvingen 438.323 pelgrims het Compostella-certificaat. Dat zijn zo’n 90.000 meer dan in het vorige recordjaar 2019.
Fotolezing
Pastoor Joachim Skiba geeft op 1 maart om 20:00 uur in De Pastorie in Hoogland een fotolezing over zijn Camino belevenissen.
Recente reacties