Sinds 1 maart j.l. vervult Pastoraal werkster Josephine Pampus al 25 jaar deze taak voor de katholieke kerk. In onze parochie doet zij dat al 12½ jaar en in de nieuwe editie van het Mirakel hebben we kunnen lezen hoe zij in onze parochie is begonnen en gegroeid. We hebben haar daarom eens gevraagd voor een kort interview.
Zo spraken we af bij de begraafplaats Maranatha. Dit is het katholieke gedeelte van de begraafplaats Rusthof. “Ik heb even zitten denken, want ik heb zelf deze plek uitgekozen. Wat ik van belang vindt van mijn werk is bij mensen staan. Pastoraat is het meest essentiële van mijn hele werk en dat betekent dat je heel veel geluk en met heel veel leuke dingen te maken krijgt. Maar ook met verdriet te maken hebt en dat komt tot uiting in een uitvaart. Hiermee kom je nergens zo dichtbij bij mensen dan op dat scharniermoment van het leven. Maar pastoraat is ook tijdelijk: ik ben soms een ‘schoenlepel’ om mensen weer in hun eigen schoeisel te helpen, maar ik ben geen steunzool”.
“Met begrafenissen maak je meeste en gekste momenten mee!”
“Ik vind deze begraafplaats een hele mooie en symbolische plek, dat ingeklemd is tussen een stukje stilte en een tweetal snelwegen. Maar naar het gebouwtje dat er staat kijk ik wel met gemengde gevoelens. Ooit heeft de beheerder mij per ongeluk opgesloten terwijl ik me stond om te kleden na een begrafenis. Dan merk je pas hoe verlaten deze begraafplaats is want het duurde lang voordat de beheerder mij op zijn laatste ronde zag bonken op de ramen voordat ik de deur in wilde slaan.
De 11e kerk
Josephine had als startmoment de taak om de Veenkerk als ‘11e kerk’ te ontwikkelen in Vathorst. Helaas is dat wat anders geworden, omdat we inmiddels weten dat er een aantal gesloten zijn. Maar als zij terug kijkt dan vindt ze dat deze parochie zeer boeiend is en er gebeurt veel. Er is ook heel veel knowhow. Maar voor haarzelf heeft zij zich ingezet voor het opbouwwerk en dat was in de eerste 10 jaar. Maar vooral inzetten voor de Oecumene, dat is voor de basis van al haar werk. “Je kunt niet zonder een ander”, aldus Josephine.
Een tentviering tijdens het dorpsfeest Hoogland
Langzaam naderen we het eind van dit interview en we vragen haar naar een grote wens die zij graag zou willen doen. We lazen in het artikel uit het Mirakel dat zij een tentviering wil doen. “Dit komt eigenlijk door Geurt Roffel . Samen met hem zijn wij de twee oecumenische poten in het Brandpunt en daar ligt ook mijn hart. Dat weet iedereen wel. Op een moment kwam het dorpsfeest naar voren en we hadden het er samen eens over. We zeiden tegen elkaar daar moeten we eens een keer op een zondagochtend, als de tent leeg is, een geweldige viering gaan maken. Dit zou in 2020 gebeuren en helaas gooide corona daar roet in. Misschien gaat het in 2022 wel lukken.
Na afloop hebben we nog een klein filmpje gemaakt op deze begraafplaats en deze is hieronder te bekijken
Tot slot: Josephine nogmaals van harte gefeliciteerd met dit mooie jubileum en geniet ervan. Dank voor het interview!
Recente reacties