Gistermiddag heb ik namens ons allen bloemen gebracht bij pastor Adri Verweij.
Hij wil u graag laten weten dat hij dankbaar is met de betrokkenheid van de geloofsgemeenschap van ’t Zand, hij bewaart dierbare herinneringen aan zijn tijd als pastor van de omroepparochie in Amersfoort.
Hoe is het met hem? Die vraag werd me zondag na de koffie verschillende keren gesteld. Ik kan die vraag het beste beantwoorden met het weergeven hier van de column die hijzelf schreef in het maandblad van de KBO/PCOB.
Pastor Bart Verreijt
Wat als alles wat vast stond op losse schroeven kom te staan?
De vasten is net begonnen, en misschien komt het door mijn situatie, maar ik vind het ineens merkwaardig dat het woordje ‘vast’ in ‘vasten’ zit. Refereert het aan alles wat met vast en zeker te maken heeft? Want ik heb zelf net ervaren dat alles wat vast stond ineens op losse schroeven kan komen te staan. Zo denk je dat het een vast gegeven is dat je kunt zien. zo gaat je zicht in korte tijd in één oog helemaal weg en in het andere voor 90%. Een gezwel in mijn hoofd drukt op de oogzenuw. Sindsdien woon ik in het donker. Heel onthutsend is dat. Hetgeen mij het meeste dwarszit, is dat ik niet meer kan lezen. Ik ben ontzettend gek op tezen. Gelukkig dat er luisterboeken zijn en allerlei andere hulpmiddelen, maar lezen kan niet meer. Daarover nadenkend realiseer ik me dat vast nooit zeker is. Wat je ervaart als zekerheden – zien, horen, lopen, praten – kan opeens wegvallen. Velen van ons zullen hiermee te maken hebben.
Wat voor mij wel vast blijft, is mijn geloof. En ik ben aangenaam verrast door de talrijke berichten en kaarten van mensen die zeggen: we hebben een kaarsje voor je aangestoken, we denken aan je, we bidden voor je.
Dat doet me erg goed.
Krijg je zoveel als je dragen kunt? Ik denk het wel, maar het wisselt een beetje in mijn stemmingen. Het ene moment denk ik: als het nou zo donker moet blijven de rest van mijn leven, dan laat maar. Het andere moment denk ik: dat hele kleine beetje dat ik nog zie, is toch maar mooi meegenomen.
En wat ik al eerder gezegd wilde hebben, we zijn op de terugweg naar de afzender en het gaat gewoon door.
Ik heb 79 jaar een geweldig mooi leven gehad, ik zou het zo weer overdoen. Maar het is wel mooi geweest. Het leven is eindig, dat weet je. Ik ben niet bang. Ik heb het geloof dat het goed afloopt.
Recente reacties